Mənə çox soyuqdu, təcili evə getməliyəm, ayaq üstdə dura bilmirəm…
Allahım mənə güc ver deyə-deyə tələsərək özümü avtobus dayanacağına çatdırmaq istəyirdim bu həyatımın unudulmaz günü ola bilərdi. Hərarətim çox idi həm də üşüyürdüm baxmayaraq ki, hava soyuq deyildi tempratur qaydasında idi.
Nəhayət çatdım ADNA-nın qarşısında dayanacaq var idi bizim evə gedən avtobuslar orda dayanardı. Nəhayət çatmışdım avtobusa minib ən sonda özümə yer tapıb oturdum. Əlimdə kiçik fotoaparatım var idi.
Avtobus tərpəndi və evə gedirdim biraz sevindim.
Başımı əllərimin üzərinə qoyub gözlərimi yumdum.
2 dəqiqədən sonra əlimdəki Fotoaparatımı kimsə dartışdırıb oğurlamaq istəyirdi imkan vermədim tez onu itələdim o yıxıldı, tez durub onu vurmaq istədim o isə əlində bıçaq ilə üzümə tərəf vurdu. Üzüm gözümdən dodağıma kimi kəsildi. İlahi bu nədi üzüm tama qan içindədir. əsəbimdən onu yerə yıxıb yumruqladım və deyirdim:
Bu nədir heç kim mənə kömək eləməyəcək, Polis, Polis…
İlahi yanımda Polis vardı ama o heç bir reaksiya vermirdi görəsən nədən idi.
Mən onu yumruqlamaqda davam edirdim. Avtobus dayandı mən də.
Artıq yerə Əclaf oğrunun sifətinə baxanda ondan heç bir hərəkət görmədim. Qorxdum İlahi mən neynədim?

Kiçik xatırlatma 1: İllər boyu həmişə ağıllı biri olmağa çalışmışam, ən böyük arzum isə  ən yaxşı gənc kimi tanınmağ idi. Uğurlam, Diplomlarım çox idi. İşim də var idi, dostlarım da.

Ama həyatda hər şey istədiyin kimi olmadığından bəzən çətinliklər də olurdu. Sözüm ondadır ki, ardını oxuyacağınız mənim həyatımı tamam dəyişdi, Yaxşı olmaq istədim amma vəhşiyə çevrildim…
O ölmüşdü mən bir qırağda donub qalmışdım.
Mən nə etdim.
Bu nədir belə, Allahım Kömək et. Bu sadəcə yuxu ola bilərdi ama yox bu həqiqət idi. İstəmədiyim hala düşmüşdüm bunu heç bir zaman asulamamışam heç bir zaman…
Artıq polislər orda idi, məni Polis bölməsinə apardılar, hadisəni olduğu kimi danışdım. Nə olmuşdusa hamısını.
Düzdü bu mənə heç bir kömək etməsə də yüngülləşdirici hal ola bilərdi…
Artıq məhkəmə olacaqdı, məhkəməyə kimi bir ay xüsusi təcrdixanada saxlanılırdım, heç yadımdan çıxmaz…

Kiçik xatırlatma 2: Anam xəbəri eşidəndə ŞOK olmuşdu və onu xəstəxanaya aparmışdılar, heç bir zaman oğlu və yeganə ümidi olanının başına bü cür hadisənin gələcəyini fikirləşməmişdi. Ama məhkəməyə gələ bilmişdi.
Məhkəmə özümün təslim olmağımı və olanları danışdığımı xüsusi yüngüllışdirici hal kimi nəzərə alıbQəsdən adam öldürməyə görə mənə 12 il iş kəsdi və cəzasını xüsusi rejimli cəzaçəkmədə keçirəcəyinibildirdi.
Beləcə Məhbusluq həyatı başladı.
Türməyə girəndə mənə əsl Kişi kimi baxırdılar oranın qanunları fərqli idi, real həyatdan tamam fərqli…
Elə buna görə də mən ordan sağ çıxacağıma əmin deyildim, burda deyiblər SƏN SAYDIĞINI SAY GÖR FƏLƏK NƏ SAYIR.
İlk gündən məni tanıdılar və ora necə düşdüyümü bildilər və elə buna görə də mənə olan hörmət artdı, çünki orda yalan danışanı heç sevmirlər hərənin orda öz kruqu(ətrafı) var mən sakit ama yeri gələndə mübarizə apara bilənlər qrupuna daxil oldum.
Narko qrup, Vor, Banditixm bunlar mənlik deyildi. İllərimi nəyəsə sərf etməli idim ona görə də taxtadan maraqlı nəsə düzəltməyə çalışdım və o işin arxasıyca getdim…
İllər keçir Anam Qocalır mənimsə yaşım artırdı
Dostlar, yaxınlar məndən uzaqlaşırdı və tama olaraq yox oldular və mən artıq həyatdan təcrdi olundum.
Beləcə 6 il ötdü, mənə ƏFV Fərmanı düşdü bunu heç gözləmirdim, həm də nümunəvi olduğuma görə ordakılar da bunu istəyirdilər.
Evimə qayıdırdım, kəndimə, yenidən həyat qurmağa, Anamla birgə olmağa tələsirdim.
Qapı açıldı məni bayırda bircə Anam və Bacım gözləyirdi. Qazandığım dostlar və hörmətim artıq yox idi.
Beləcə darıxdığım insanları ailəmi görəndə xüsusi Qəhər məni boğdu, Həbsxanada çox şey oyrənmişdim həddinən çox.
1 ay keçdi mən Bakıya gəldim 1-2 dostumu axtardım ama tapa bilmədim, tapdıqlarım da məni saymadı.
İşə düzəlmək istəyirdim CV-yə baxanda və Həbsxanada olduğumu biləndə məni heç qapıdan içəri buraxmırdılar.
Budurmu İnsan hüquqları? Axı mən cəzamı çəkmişəm mənə niyə bir daha da mənəvi cəza verirlər?
O zaman yalnız bu sual məni maraqlandırır…

MƏN KİMƏM? MƏN KİMƏM? MƏN KİMƏM? MƏN KİMƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏƏM?
Bu səs məni oyatdı İlahi heç bu qədər sevinməmişdim, bunların hamısı yuxu, qarabasma imiş…
Şükürlər olsun sənə Tanrım, Sonsuz Şükürlər olsun.
Artıq evimə də çatmışdım maşurutun gediş haqqını ödəyib düşdüm və evimə doğru tələsərək addımladım…