Qış fəsli
idi, sakit oturub dənizə baxırdım.Amma fikrimdə yalnız sevdiyim
vardı.Hər gün, her an onunla ilk tanışlığımızı yadıma salıram. Bilirəm, o
qədərdə həyəcanlı olmadı bizim
görüşümüz,amma görünür sonunu gözlüyürmüş.
Hər şey onunla telefonda başladı, mən buna çox adi baxırdım sadəcə
bir tanışlıq deyirdim. İş elə gətirdi ki, görüşəməli olduq.
Xoşuma gəlmədi desəm yalan olar.Biz onunla 2 il bir yerdə olduq.
Deyirlər elə bir vaxt olur ki, sevgidə söz bitir amma men elə fikirləşmirəm.Biz onunla hər söhbəti bölüşürdük.
Belə oldu ki, bu qızı başqa istəyəndə oldu və ailəsidə
razılaşdı.Amma mən hardan bileydim ki, bu iş bu qədər uzanar.Qıza
mənimlə gəlməsini yəni mənə qaçmağını dedim.Qızsa yox mən hər şeyi özüm
həll edəcəm və ailəmi səninlə evlənməyimə razı salacam dedi. Məndə bir
ara ona vaxt verdim.Bir ara deyil çox vaxt keçdi,hardasa 2 həftə.O mənim
zənglərimədə cavab vermirdi. Bəlkə bu sizinçün az vaxtdı amma sevən
adam üçün çox.Sonrada nişanlandığını eşitdim. Bu qədər həyəcanla ondan
söz ve ya bir cavab gözlə sonrada bunu eşit.Çox ağır idi.Düz olduğunu
bilirdim amma yenədə inanmaq istəmirdim.Dostum mənə heçnə olmaz yaddan
çıxardarsan deyirdi.Nə olsun o ancaq deyirdi ama qəlbimi
n sızıltısın hiss edən ki, mən idim. Artıq onun toy günü idi. .Onun
adını heç vaxt söyləməyəcəyimi deyirdim. fikirləşirdim ki, sözlə desəm
yenə hirslənəcəm. Amma qəlbimdə səni sevirəm deyirdim.Toy haqqında
fikirləşəndə bir şey ağlıma gəlirdi, ora getmək və hamının qabağında onu
neçə sevdiyimi demək istəyirdim.
Bəlkə onda o mənim necə real həyatdan qopduğumu görər.Getdimdə ama ona yaxınlaşa bilmədim.Onun o
ümüd paltarında yəni, bəyaz gəlinlikdə necə yalqız oturduğunu
gördüm.Bir anlığa dondum, elə bil bir anlığa orda bir onun yalqız baxışı
və bir də mənim həsrət baxışım qaldı.O məni görmürdü, mənsə nə
deyəcəyimi unutdum.
Ona baxdıqca ürəyim sanki yerindən çıxacaq kimi olurdu.Sonra kiminsə məni çağırdığını eşitdim.Bu dostum idi,
məni çölə çıxartdı.Hər şey qurtarıb bəsdi özünü incitdin gəl gedək.
O danışırdı amma mən onun o baxışını yaddan çıxarda bilmirdim. Evə
gəldim. Səhəri necə açdığım heç yadıma gəlmir.Ancaq gözlərim ağlamağdan
qızarmışdı, yalniz bir istiqamətə baxırdım və bir sözü təkrarlayıb
dururdum: axı niyə mən harda səhv elədim,harda?Bu söz içimi
parçalayırdı.
Üstündün bir ya da iki həftə keçmişdi.
Onun ad günündə yaşadığı evin qarşısından keçdim.
İçəridə səs-küy gəli
rdi.Dedim yəqin çox xoşbəxtdi.Belke mende artıq onun menden aldıgı
real həyata qayıdım.Sonra evə gəldim dostuma zəng etdim ki, görüşək.O
mənə başın sağ olsun heçnəyə fikir vermə buda keçər.Niyə dediyini
bilmədim.Sonra hər şeyin necə olduğunu öyrəndim.Heç də fikirləşdiyim
kimi deyilmişnun yoldaşı dostumla görüşüb ona hər şeyi danışıb.Yoldaşı
dostuma : "Dostuna bildir ki, onun sevgisinə ölənə qədər toxunmadım,
uzaqdan sevdim, qorudum.Hər gecə o, öz sevdiyinə xəyənatdən danışarkən ,
mənsə sevdiyimə baxıb əzab çəkirdim.Bunları mənə o zaman dedi ki, toy
gününün səhəri kasetə baxırdıq, orda bir oğlanı ağlayan gördüyümü ama
tanımadığımı dedim.O, tez baxdı ki, bəlkə o olar mənsə onun necə
həyəcanla fikir verdiyini gördüm.Ondan mənimlə niyə olmaq istəmədiyini
soruşanda o mənə: Sən heç seve-sevə ayrılığın nə olduğunu bilirsən
dedi.Mən çox təəccübləndim və ondan mənimlə daha açıq olmağını xahiş
etdim.O isə sevdiyinin ondan tez bir vaxtda müsbət cavab gözlədiyi anda
mənimlə evləndiyinin səbəbini mənə dedi. Dostuna bildir ki,Sevdiyi xəstə
idi.Bunu bilməsini, ona əziyyət eməsini istəmirdi.
Ona görədə ondan ayrıldı.Amma hər gün onu haqqında
danışırdı.Gülüşündən, onun baxışından, hətta onunla tanışlığından.Və bu
məktubu dostuna çatdır.Burda yazılanları oxusun. Bəlkə artıq ona da
nifrət eləməz.”.
Hə dostum bu sözləri mənə dedi.Mənsə titrəyən əllərimlə məktubu
alıb yenə öz aləmimə qapandım.Və məktubda: "Sevdiyim bu dəqiqə heç nə
fikirləşmə sadəcə oxu və səni necə sevdiyimi hiss elə, Hər şeyə görə
bağışla. Səndən ayrıldığımız günün səhəri xəstə olduğumu
öyrəndim.Öyrənədə sadəcə səni necə tək qoyacağımı düşündüm.Və o vaxt
başa düşdüm ki, bunu bilib sənə əziyyət verməkdənsə başqa birisinə
getsəm yaxşıdı.Amma bil sənə xəyanət etmədim.Bəlkədə nigahda söylədiyim
"HƏ” sözü helə bir başqa xəyanətdi, bilmirəm.Bildiyim və ölənə qədər
tutunduğum yalnız bir söz var idi o da səni sevirəm sözü.Artıq səndən
istədiyim bir şey var çalış mənim kimi bu həyatda heç nəyə
gecikməyəsən.Heç nəyə.......”
.
Hə artıq məndə çetin həyatın dadını anladım.İndi məktub əlimdə onunla ilk dəf ə görüşdüyümüz yerdə oturmuşam.
Yenə də onun dənizə kölgə salan gözlərini xatılayıram.
Və istəyirəm bilsin ki, mən onunla Dənizdə görüşmək üçün artıq heç vaxt gecikmirəm..