Vaxtilə
oldugu kiçik yerdə dolanışıq çətinliyi çəkən dürüst və təmiz
yaradılışlı gənc bir adam, bir gün məmləkətinə çox uzaqda olan bir şəhər
mərkəzinə gedərək iş tapıb işə, özünə yeni bir həyat qurmaq qerarina
geldi. Bu niyyətlə vaxt itirmədən hazırlanıb yola qoyuldu Gənc adam bu
səfəri əsnasında şərh və şərhi özü üçün qeyri-mümkün olan bir sıra
hadisələrlə qarşılaşdı Bunlardan biri bu idi: Bəzi kəslər bir tarlaya
buğda əkirlər, ekilen buğdalar dərhal yetişib yetkinləşir, onlar da heç
vaxt itirmədən sonra bu bugdaları atəşə verib yandırırdılar İkinci
olaraq buna şahid olmuşdu: Bir adam böyük bir daşı qaldırmağa çalışır,
qaldıra bilmir; amma bu daşa bir dənə daha əlavə edincə qaldıra bilir,
bir üçüncünü əlavə edincə daha da rahat qaldıra bilirdi Şahid olduğu bir
başqa hadisə də bu idi: Bir adam bir qoyuna minmiş, onun üzərinə bir
neçə adam daha minmiş qaçdırırlar, arxalarından bəziləri də onlara
çatmaq üçün çalışır amma çata bilmirdilər Adam bunlarla başı Qarışmış
nehayet uzun səfərin necə keçdiyini anlamadan şəhərin qapısına gəldi
Burada nurani bir qoca onu dayandırıb haradan gəldiyini, nə üçün
gəldiyini səfərin necə keçdiyini soruşdu Adam hər şeyi izah etdi və
yolda qarşılaşdığı alışılmamış hadisələri də macərasına əlavə etməyi
unutmadı Bunun üzərinə qoca bu gənc adama rast gəldiyi hadisələri
bir-bir açıqladı: "Sənin yolda ilk rast gəldiyin buğda ekib dərhal atəşə
verib yaxan insanlar, yaxşılıq edib də onu sağda solda danışaraq
dəyərini sıfıra endirən insanları işarələr Daş qaldırmağa çalışan kimsə
də bunu izah edər: İnsana ilk işlədiyi günah ağır gəlir, onun altında
əzilər Amma ona tövbə etmədən başqa günahlar işləməyə davam etsə artıq o
günahlar ona yüngül gəlməyə başlar Qoyun və ona minənlərə gəlincə,
qoyun cənnət heyvanıdır Kürəyindəkiləri cənnətə daşımaqdadır Qoyuna ilk
dəfə minən alimlərdir Ondan sonra minənlər hər sinifdən möminlərdir
Bunlara çatmaq üçün qaçanlar isə inancsızlardır.....
Həyatın ən böyük faciəsi tez qocalmaq deyil, gec ağıllanmaqdır...