Bir
gün molla mömünlərə müraciət etmək üçün məscidə gəlir. Ancaq orda bir
cavan mehtərdən başqa heç kimin olmadığın görür. Molla fikirləşir ki,
burda nəsə danışmalıyam, ya yox? Bunu mehtərdən soruşmaq qərarına gəlir:
— Burda səndən başqa heç kim yoxdur. Səncə nəsə danışmalıyam ya yox?
Mehtər cavab verdi:
—
Cənab, mnə sadə adamam və belə şeylərdən başım çıxmır. Ancaq mən
tövləyə gəlib görəndə ki, atların hamısı qaçıb, biri qalıb, ona yem
verəcəm.
Mollanın
bu sözlər xoşuna gəlir və moizə oxumağa başlayır. İki saat davam edən
söhbətdən sonra o özündə rahatlıq hiss etdi və moizəsinin nə dərəcədə
yaxşı olduğunu təstiq edən sözlər eşitmək istədi. Bunun üçün yenə
mehtərdən soruşdu:
— Moizəm xoşuna gəldi?
Mehtər cavab verdi:
—
Dedim axı, mən sadə adamam və bütün bunlardan elə də başım çıxmır. Mən
tövləyə gəlib görsəm ki, atların hamısı qaçıb biri qalıb, onsuz da ona
yem verəcəm. Ancaq bütün atlar üçün nəzərdə tutulan yemin hamısını
verməyəcəm.