- Bu gün hava üzücü və kədərli görünür. Bəyənməz oldular, göydəkilər də istəmədi keçirək bu şənlikləri. Evlərdə, yaşıl otların çöhrəsində, nemətlər və ailə üzvləri. Kədərli və yalnız parklar, yağışla islanası oldular. İnsanlarda gülüş, ciblərdə kağız, dünyada da adamlar azaldı.Hər kəsin ayrı dərdi, sevgi istəyi, kədər fəlsəfəsi və bir az yağış səsi. Bayram adı ilə evdən çıxıb, səssiz yerlərdə dolaşanlar gözəl görsənir indi. Ocaqlar belə yanmağa ərinir. Ötən bayramlar yaddaşımda necə iz qoyubsa, bu gün belə abu-hava görüb, sanki yaxın birini itirmişəm kimi kədərli görsənirəm. İllər kimsələşir, insanlar təmizlənir, həqiqətlər eyniləşir. Qulaqda qulaqcıq, köhnələrdən bir ifa.
- Vaxt keçdikcə, bizi yaşadan parkları unudub, hər kəsin olduğu yerlərə üz tutmaq və müasir görsənmək ümid ilə, nələrsə.... kimlər olduğumuz önəmli deyil daha, indi qurup şəklində kimlərəsə çevrilmək, nələrəsə dözmək, məcbur öyrəşmək və il axır....
- Qarşıdan yaz gəlir, xoş günlərin qoxusu, sadəcə xatırlada bilir, yenidən yaşamaq xüsusiyyətini itirib. Bəlkədə yalnız o günlərdə yaşamaq olurmuş. Nə bilim bəlkədə...

- Süleyman Əliyev