Gəncliyi saralıb xəzəl olanda
Küləyə çevrilib əsər qadınlar
Özü taleyindən gözəl olanda
Birinci özündən küsər qadınlar

Ömründə bir dəfə xoş gün dadmayıb
Gündüzlər gülməyib, gecə yatmayıb
Günahkar dillərə gücü çatmayıb
Günahsız saçını kəsər qadınlar

Tutar əllərindən bir yad aparar
Özüylə tər-təmiz bir ad aparar
Sevgisi qəlbində fəryad qoparar
Bir ömür boyunca susar qadınlar

Ürəyi od tutub alışsa belə
Çəkdiyi ağrını gətirməz dilə
Dərdini xəfif bir təbəssüm ilə
Gözdən pərdə edib asar qadınlar

Əzəldən acıdır gözün kövsəri
Tükənər taqəti, bitməz dərd-səri
Ən gözəl, ən şirin xatirələri
Duz tək yarasına basar qadınlar.

(R.Məmmədli)