Dinirəm xətrimə dəyir xatirən,
Bilirəm könlümə boşuna girmir.
Yenə pəncərəmi döyür xatirən,
Bu evdə qapı var,başına girmir.

Divarda oğlumun asdığı şəkil,
Şəkildəki qadın-sevimli ana.
Nə vaxt dil açacaq susduğun şəkil,
Mən yazıq nə qədər yalvarım ona?

Bilsən,buza dönüb bu ev,bu ocaq,
Şəkildə soyuyub qadın nəfəsi.
Divardan boylanır gözlərin ancaq,
Axır o gözlərdən sükutun səsi...

Unudammadığım dəli sevdam var,
Könlümü sinəmdən nar kimi dərmiş.
Arzusu gözündə qalan qadınlar
Şəkildə nə qədər gözəl düşərmiş...

Anar Həbiboğlu