Mənə bu qədər ağrı çəkdirmə, qurban olum,
Nə qədər cəhd edirəm səndən keçəmmir solum.
Elə pis vərdişim var adı da sən, bilirsən?
Hər şeyi unudaram təkcə de ki, gəlirsən.

Dərd çəkdikcə bitərmiş gəl, dərdin ürəyimə,
Gəl, sevgi mələyim ol, dönmə dərd mələyimə.
Kimsəsizlik içində artıq yaşıyammıram,
Sənsizlik ağır yükdü vAllah daşıyammıram.

Xəstə düşübdü ruhum nəyə lazım bu ürək,
Ağrımı kəsmək üçün sən adlı morfin gərək.
Damarıma yeriyib bu zəhrimar yoxluğun,
Çıxıb getmir canımdan -
Ömrümü alışdıran, bu kəskin soyuqluğun.

Əfsanə Rəvan