"Sənə daim açıqdı,
həm evim, həm qollarım."

Bu evin hər küncündə,
darıxmaq oturubdu.
Qapısı, pəncərəsi,
Bezibdi, yorulubdu.

Təmizləyə bilmirəm,
Bu evi acılardan.
Qovuram darıxmağı,
qapıdan, bacalardan.

Xəyalınla qalıram,
bu kiçicik daxmada.
Təklik öldürər səni,
Hərdən yolux, baxma da.

Cığırını itirmə,
mənə gələn yolların.
Sənə daim açıqdı,
həm evim, həm qollarım.

Əfsanə Rəvan