Ayrılıq yeli əsib hislərimi soyutdu,
Eşqi alışdırmağa, köz yerimdə qalmadı.
Arzularım çox idi səndən yana ay adam,
Nə qədər dua etdim olmadı ki, olmadı.

Deyirdilər dualar qəbul olur yağışda,
Mən yağış altında çox dualar yağışladım.
Orda-burda deyirsən qarğışıma keçmisən,
Axı mən səni bircə baxışa bağışladım.

Daha izlərim düşməz sizin dar küçənizə,
Azıb qaldım taleyin amansız yollarında.
Qollarımı açmışdım sən adlı xoşbəxtliyə,
Yaxın gəlmədin deyə, qırıldı qollarımda.

Mən əzabın, həsrətin, kədərin qadınıyam,
Daşımaz kimsə məni bu əzablar içində.
Hər gün bir az daha çox sevdim deyə əzizim,
Mən dağ boyda dərdləri böyütdüm öz içimdə.

İndi özüm özümü bağışlaya bilmirəm,
Özüm öz günahımın içindəcə itmişəm.
Ay kimi gizlənmişdin buludlar arxasında,
Üzə çıxdığın zaman, gördün çıxıb getmişəm.

Ayrılıq yeli əsib hislərimi soyutdu,
Eşqi alışdırmağa, köz yerimdə qalmadı.
Arzularım çox idi səndən yana ay adam,
Nə qədər dua etdim olmadı ki, olmadı.

Əfsanə Rəvan