Yenə yadıma düşdün, yenə hardasa bir qız asdı özün tavandan. hardasa bir quşcuğaz yerə düşdü yuvadan...
Yenə yadıma düşdün, yenə kasacığından qopub düşdü ləçəklər... Yenə tora ilişdi, bir-biriylə, səhərdən sevişən kəpənəklər...
Yenə yadıma düşdün, soldu bütün ümidlər. Günəş tamaşasına pərdə çəkdi buludlar...
Yenə yadıma düşdün, nalə çəkdi buludlar. ağladı, nə ağladı... yağdı ilıq yağışlar, qaynaşdı qarışqalar... axıb yağış suları, onların yuvasını, dəliyini bağladı...
İldırım çaxdı birdən... elektrik məftili üstə qonmuş bayquşu bir anda vurdu şimşək, sonra zülmət qaranlıq, yağış, uğultu, külək...
pəncərədən baxarkən mən bu dəli şimşəyə, bir bayquş şığıyaraq çırpdı özün şüşəyə...
şüşəyə dəyən kimi, verdi son nəfəsini, axıb şüşə boyunca, sürüşüb yerə düşdü. bu dəm mənim gözümdən iki balaca damcı sürüşüb yerə düşdü...
şüşənin arxasında ölü bayquş axırdı.. şüşənin qarşısında gözümdən yaş axırdı... nəfəsimin buxarı dəyib soyuq şüşəyə yavaş-yavaş soyuyub, yavaş-yavaş axırdı...
Bütün bu düşüncələr gəlib ümidsizliyə, acizliyə çıxırdı, sənsizliyə çıxırdı...
birdən qəfil ayıldım, sevindim ki, yuxuymuş... bayquş səsi duyulmur, yağış zad da yoxuymuş...