Tərk edilmiş evlərin Şüşələri tərləmir. Sənsiz kədər bürüdü Çatladı divarların Nəfəssiz qalan üzü, Tərk edilmiş evlərin Nuru, işığı olmur, Qaranlıqdan kor olur Bu evlərin gözləri İtirir döşəmədən İsti, kövrək izləri Çıxarır yaddaşından İllərlə öyrəşdiyi Simaları, üzləri, Tərk edilmiş evlərin Şüşələri tərləmir.
Yağış çölün isladır Qışdan soyuq ləkələr Qalır bu yalnızlığa, Bu evdən əlin üzmüş Kölgələrə qalır ev. İtirir otaqların Yaşlaşır qocalır ev Tərk edilmiş evlərin Şüşələri tərləmir.
Yenə sənə gəlirəm Tərk etdiyim otaqdan Səninsə ünvanında Söhbət edir gülüşlər Nə döşəməndə toz var Nə güllərin saralır Nə mənzilin qaralır Mənim mənzilim kimi Nə pəncərən qar alır Qardan, buzdan, soyuqdan Sən gedəndən çatlamış Sənsiz pəncərəm kimi
Gülüm çox dəyişmisən Deyəsən bircə mənəm Sənsiz qalandan sonra Mənə bənzər mən kimi Tərk edilmiş evlərin Şüşələri tərləmir.
Bir aman gözyaşıyla Sulanmışdı şüşələr O da sən getdiyin gün Elə o gündən sonra Sənə öyrəşmiş olan Şüşələrə bir kimsə Ağlamır dərdin demir Tərk edilmiş evlərin Şüşələri tərləmir.