Köksünü hərarət sandı əllərim Telinə yuvatək qondu əllərim. Bir gün yoxluğunda dondu əllərim Dağlar da üşüyər,çənsiz qalanda.
Boğuldum ümmanda,bu bərk axında Xilasım uzaqdır,dərdin yaxında. Ağlına gəlməz heç,bəlkə yuxunda Ruhlar da tənhadır, "tən"siz qalanda.
Qaranlıq zindanın içində təkdim, Burada rəsmini ağlıma çəkdim... Qəlbimə nisgilin toxumun əkdim, Böyütdüm günbəgün,sənsiz qalanda.
Sonuncu yarpaqdın,düşdün budaqdan Siyrilib,ayrıldın içimdə tağdan... Mən də sən olmayan,tənha otaqda Səsini özlədim ünsüz qalanda...
Özümə o sənsiz darıxmır deyib Oturdum,əynimə" təsəlli" geyib. Bir az da qüruru öyüb,həm söyüb Dedim ki,"ağıllan" onsuz qalanda...
Küskün bir məsumtək,durdum uzaqdan Yoluna boynumu burdum uzaqdan Həsrətdən bir çadır qurdum,uzaqdan Yanıma qayıdar yansız qalanda... Ehh... ümid qırılmamış sabah gec deyil, Dözərəm buna da,elə öc deyil... Ayrılıq bir yükdür,amma köç deyil Sən də anlayarsan,mənsiz qalanda...