Bu dünyanı Yaradan, yaratdı yaşayasan.
İxtiyarın yox sənin dünyanı dağıdasan.
Ancaq yenə göstərir insan vəhşi xilqətin,
Torpaq üstə qan tökür, alır şeytan sürətin.

Dünya doyub topların, bombaların səsindən,
Susdurun bu səsləri nəfəs alsın dərindən .
Sərhəd çəkib hər dövlət torpaq üstə davadı.
Bilmirlər ki, bu dünya necə fani dünyadı.

Dünya süzür səmada gözlərindən qəm yağır.
Səmada gəzəgənlər dünyaya bir çür baxır.
Deyirlər, bu nə səsdi hərdən silkələnirsən,
Bizim kimi sən niyə sevinib, gülməyirsən?

Bilmirlər ki dünyanın ürəyindən qan axır.
Hər tərəfindən, hər gün gör neçə yara alır.
Sinəsində, dözülməz şeytanlar məskən salıb.
Hər atılan bombalar dünyanı yaralayıb.

Şikayət etmir heç vaxt yaşatdığı nadandan.
Fikirləşir cavabın özü verəcək dövran.
Fırlanır qəmli qəmli, səbri böyük dünyanın,
Səbri dolunca ancaq, almaq olmaz qabağın.

Hələ susur, danışsa od tökəcək dilindən.
Gözü doymayanların, gətirəcək gözündən.
Qan qusdurub alacaq şəhidlərin ahını,
Siləcək köklərini, dünyadan yer üzündən .

Nailə Adilqızı