Xəyallar puç oldu, ümidlər bitti.
Tanrı da ümidin, kəsdi bu quldan.
Ağıl da, məntiq də, baş aldı getti,
Eşqimin ömrümə gəldiyi yoldan...

Göz yaşı ayrılıq çeşməsi sanki,
Mənə məhəbbətin həsrəti tanış,
Zamanla öyrənib anlamışam ki,
Sevgi, ayrılığın uşaqlığıymış...

Vəfasız ömrümün qonağı payız.
Ömrüm sətir-sətir xəzələ dönür.
Mənim sənsizliyin aciz, əlacsız.
Qəmli bir şeirə, qəzələ dönür...

Sənin yoxluğunda dodağım gülür.
İçimdə xəlvətcə qanayır ürək,
Ağarmış saçlarım bir-bir tökülür,
Dağlardan ayrılan qar uçqunutək...

Ürək inildəyər ürək darıxar,
Neçə yaxınlar var gözdən uzaqda.
Hələ yolumuza min kədər çıxar,
Hər biri gözləyir dayanacaqda...

Sənin yoxluğundan bezdi şeirlər,
Nə qədər yazacam,susdurun məni.
Ölsəm cəsədimə tapılmasa yer,