Köz-köz düşür ürəyimdən dərdlərim,
Əl vurma yandırar səni amandı.
Qoy mən ölüm, yanım canım qurtarsın,
Yaşamağım ölümümdən yamandı.

Mən onsuz da yaşamıram həyatı,
Ölüyəmmi, canlıyammı fərqi nə?
Milyon dərdim olsa yenə az eylər,
Bir dərdin var?-şərik olum dərdinə.

Göz nə bilsin ürək çəkən əzabı,
Duyacaqmı? duymayacaq halından.
Ürək çəkər öz içində qəmlənər,
Dünya yanar atəşindən, odundan.

Bu nə həsrət? Bu nə atəş? Bu nə qəm?
Dama-dama gölə dönür dərdlərim.
Özlüyümdə əridikcə belə mən,
Sevincindən deyib-gülür dərdlərim.

Köz-köz düşür ürəyimdən dərdlərim,
Əl vurma yandırar səni amandı.
Qoy mən ölüm, yanım canım qurtarsın,
Yaşamağım ölümümdən yamandı.

Habil Yaşar