Ramiz Rövşən - Köhnə sözlər
Daş gərək bezməsin öz bərkliyindən,
Bayquş da bezməsin
öz təkliyindən.
Tanrı özü yazıb yazılanları,
ha pozmaq istəsən -
bir xeyri yoxdu.
Demə: "Balıq deyil su ilanları...",
sevin ki onların zəhəri yoxdu.
Hamı söz çıxarır sözün içindən,
şair öz sözündən bezməsin gərək.
Demə: "Göz dünyanı görmək üçündü...",
kor da öz gözündən bezməsin gərək.
... Bu köhnə sözlərə
kimdi o gülən,
Hanı təzə sözün, atam balası?!
Allah bu dünyadan
bezmirsə hələ,
Bəndə niyə bezsin, atam balası?!
Daha dil dəyəməyən söz qalmayıb,
Nə təzə dərdim var,
nə təzə sözüm.
Demə: "Yaşamağa həvəs qalmayıb...",
Mənim ölməyə də
yoxdu həvəsim.
Çoxları bəyənmir, yemir sözümü
nə çıxır un kimi söz ələməkdən?
Burdan yamayırsan, ordan süzülür,
əl çək bu dünyanı təzələməkdən.
Bu köhnə dünyadı; elə beləcə
gördüyü kimidi, özgə cür deyil.
Hamı öz ömrünü alıb-verəcək,
hamı alverdədi,
kim tacir deyil?!
Ana sevgisinə, ata gücünə
havayı aldığın ömrü baha sat.
Aldanma heç kimə, satma heç kimə,
satsan öz ömrünü, sən Allaha sat!..
Amma Allaha da satma sözünü,
demə ki satdığın varaqda sözdü.
Allah necə alsın özü-özünü,
Allahın canı yox,
Allah da sözdü!..
Nə çoxdu dik gəzib
ucuz söz satan,
Nə çoxdu yendirən ayağa
sözü
Sən özün tapdana-tapdana, atam,
Necə çatdırmısan Allaha sözü?!
Allahı dünyayla barışdırmısan,
qıraqda gəzməsin gözün Allahı.
Dünyanı Allahla bölüşdürmüsən;
Allahın qulusan,
Sözün Allahı.