Mən mülki-cahan, cahan mənəm mən!
Mən həqqə məkan, məkan mənəm mən!
Mən ərş ilə fərşü kafü nunam,
Mən şərhü bəyan, bəyan mənəm mən!
Mən kövnü məkanü kün-fəkanam,
Bilgil ki, nişan, nişan mənəm mən!
Mən surəti-mə’nidə həqəm həq,
Mən həqqi-əyan, əyan mənəm mən!
Bir gövhərəmü qədim əzəldən,
Ey gövhəri-kan, kan mənəm mən!
Mən atəşi-nuri-eşqi-həqqəm,
Musaya zəban, zəban mənəm mən!
Mən cümlə cahanü kainatam,
Mən dəhrü zaman, zaman mənəm mən!
Mən ayəti-müshəfü kitabam,
Ey nöqtədəhan, dəhan mənəm mən!
Mən qövs ilə həm kamanü tirəm,
Ey tirü kaman, kaman mənəm mən!
Cəmşidi-zamani-aləm oldum,
Cəmşidi-zaman, zaman mənəm mən!
Mən nəqşü xəyalü xəttü xalam,
Mən hərfü lisan, lisan mənəm mən!
Mən gənci-nihani, küntə kənzəm,
Mən gənci-nihan, nihan mənəm mən!
Mən zatü sifati-kün-fəkanam,
Mən ruh ilə can, can mənəm mən!
Mən kafirə mövt, müsibət oldum,
Mö’minə iman, iman mənəm mən!
Mən cənnətü abi-kövsər oldum,
Ey səhni-cinan, cinan mənəm mən!
Mən bəhri-mühitü həm giranam,
Ey bəhri-giran, giran mənəm mən!
Mən sirrəmü tövhidəm, hədisəm,
Həm qeybü güman, güman mənəm mən!
İnsanü bəşərsən, ey Nəsimi,
Həq der ki, haman, haman mənəm mən!