Eşikdə quşbaşı yağan
ağappaq qardı,bilirəm.
Məndən özgə ona baxan
bir gözəl vardı,bilirəm…

…..Pəncərəmiz yaxın idi-
Güya o məndən xəbərsiz,
güya mən ondan xəbərsiz,
gah Günəşə boylanardıq,
gah yağısa əl tutardıq…

…Ilahi o,nə vaxt idi-
az qala,yadımdan çıxa…
Onda baxtımız baxt idi,
qəlbimiz-yuxadan yuxa…

Biz Günəşə sevinərdik,
biz yağısa sevinərdik.
Gözümüzü yan çəkərdik-
düz baxışa sevinərdik…

…Sonra…sonra illər ötdü-
o qardan dən düşdü başa.
Yağışın damlası soyuq,
Günəşin istisi- başqa…

Sonra,sonra ürəyimiz
nifrət gördü,qəzəb duydu.
Sonra,sonra qapımızı
ayrılığın əli döydü…

…Baxıram,tapa bilmirəm,
o mənə baxan gözəli,
əllərini pəncərədən
yağışa tutan gözəli…

Ha durub,ha boylanıram,
daha yola sazaq düşüb.
Ya mən artıq pis görürəm,
ya pəncərəm uzaq düşüb…

…Amma,amma yavaş-yavas,
yenə qar yağır,bilirəm.
Bir qadın öz nəvəsiylə
həyətə baxır,bilirəm…