Tariximiz danıldı, 
Uydurma tarix ilə kimliyimiz anıldı- 
Öz kökünü bilməyən gözü küllü bu millət 
Zamanın yollarında hər addımda yanıldıq
Uydurma tarix bizi anamızdan ayırıb, 
Yad anadan alınmış bələkdə qundaqladı. 
Özülümüz laxladı. 
Bu xalqın tarixini düz bildirən, düz yazan 
Tarix kitablarında hörümçək tor bağladı. 
Kimə deyək dərdini bu dövranın, bu günün? 
Vəzifəyə sümsənən, 
Vəzifə kürsüsünün 
Birinci pilləsində bu mərkəzdən noxtalandı. 
Kişiliyi vardısa, bu anda axtalandı 
Ürəkdəki cəsarət, 
mərdanəlik, 
dəyanət 
talandı, 
tapdalandı. 
Məğrur keçmişimizdən üzüldü əllərimiz, 
Şərəf bildik özgəyə qul olmağı yoxsa biz? 
Hər cürə zülmü udduq. 
Köləliyi qazanıb, kişiliyi unutduq. 
Vicdan, düzlük, həqiqət sürgün oldu bu yerdən, 
Yaltaqlıq və xəyanət silahını yağladı. 
Cəsarət qılıncının ağzı düşdü kəsərdən, 
Qəbzəsində, qınında hörümçək tor bağladı. 

Dilimiz yasaq oldu. 
Ruhumuz qəlbimizdə əbədi dustaq oldu. 
Ruhsuz yaşadıqca biz 
Vicdanımız, eşqimiz 
üzümüzə ağ oldu. 
Biz beləcə yaşadıq, yaşamadıq, süründük, 
Əməlimizdə deyil, sözümüzdə göründük. 
Ruhumuz qan ağladı, 
Məscid qapılarında hörümçək tor bağladı. 

Həqiqət dilə gəldi, 
Dildə ilişdi, qaldı. 
Həqiqətin üstünə yalanlar kölgə saldı. 
Vuruşmadıq, barışdıq 
Biz "azadlıq" adlanın bir uydurma nağılla. 
Ölən düşüncələrlə qəlbimiz yas saxladı, 
Həqiqəti deməkdən elə qorxduq 
Ağılla 
Həqiqət arasında hörümçək tor bağladı.
 
Müəllif: Bəxtiyar Vahabzadə