Sən mənim ən böyük gerçəyimsən,
Dağılan parçalarımsan,
Qırılan ümidlərimsən,
Sən mənim "mənim"sən
Evimin dörd küncüsən
Otağımın pəncərəsi
Heç gecikmədiyim görüş yerisən
Sən mənim alovuma külək kimisən
Qollarımın yorgunluğu,
Gözlərimin qırmızısı
Ölmədən öncə yazacağım son yazısan.
Sən başımın bəlasısan,
Heç qaçmaq istəmədiyim.
Sən mənim itirmədiyim saflığımsan,
Sən içimdəki uşaqlıq,
Üzümdəki nikbinliksən.
Səndən yazmaq gözəl olur,
Sənə yazmaqdan da belə.
Sən mənim heç kimin verməyəcəyi azadlıqsan.
Və sonunu bitirə bilmədiyim bir yazısan..