Deyirsən həyata yoxdur ümüdüm,
Gəl sənə ümüdsüz,nədir söyləyim.
Nəvaziş görməyən,qayğı görməyən,
Bir insan talehin,sənə söyləyim.

Çox erkən yaşımda qaldım babasiz,
Həyatım qaraldı,oldu mənasız.
Ömrümü itirdim,qaldım xəyalsıza,
Gəl sənə yaşarkən ölüm söyləyim.

Bacımla bölürdüm dərdi-qəmimi,
Tək ona açırdım bütün qəlbimi.
Onunla öldürdüm,həyat sevgimi,
Puç olan ömürdən,nədən söyləyim?!

Öz doğma anamda ögəydi mənə,
Çox əzab,iztirab bəxş etdi mənə.
Sevgini vermədi Allah qəlbinə,
De indi,mən sənə nədən söyləyim?!

Puç oldu ümüdüm,sevgiyə belə,
Arzular məhv oldu,sovruldu yelə.
Göz yaşım çoxaldı çevrildi selə,
Əl çatmaz sevgidən,nədən söyləyim?!

Bir özgə evinə olmuşdum gəlin,
Çox çəkdim onların kədərin,qəmin.
Bir nəfər demədi,nədir istəyin?!
Dəryanın damcısın,nəyin söyləyim?!

Sonunda dözmədim ayrıldım ondan,
Çox şeymi istədim səncə həyatdan?
Xəstəlik mehmanım oldu ağrıdan,
De indi kədərdən,nədən söyləyi