İl üstə il gəlir, ötür ömürdən,
Qocalırsan əziz Ana, can Ana.
Üzündə iz qoyur yorğunluq, kədər,
Qocalma, qocalma mehriban Ana.

Sən dayaq olmusan həmişə mənə,
Həmişə ehtiyac duymuşam sənə.
Istərəm sinənə.baş qoyum yenə
Unudum hər şeyi mən o an, Ana.

Yenidən yaz gəlir, açılır güllər,
Hər səhər oxuyur bağda bülbüllər.
İllərin dalınca qoy ötsün illər.
Bircə sən qocalma heç zaman, Ana!