Bir qelemim olaydı kaş bir qelemim
Sene bügün yox, o gece yazacağdım bu setirleri
Bir sözle biteni, min sözle anlatacaqdım sene
O geceni xatırlayırsan deye demeyeceyem sene
Xatırlasaydın men bu bankda indiyene qeder yalnız oturmazdım!
Bilirsenmi?
O son sözünden bir neçe saat sonra özümü hemin bankın qabağında yağışın altında şerab içerken tapdım
Meni görmeliydin o gece
Özümü o an, bazar yerinde anasını itirmiş bir uşağa benzetdim.
Çox ağladım sevgilim men
oturduğum o bankda
yağış menimle yarışırdı sanki o gece
"ERKEKLER AGLAMAZ DİYE" ses geldi yanımdan keçen maşının radiyosundan
Gel bax indi Kişiler nece ağlayarmış
Gel bax mene
Ağlayan gözlerimin nece iflas etdiyini
Bedenimin soyudan nece titrediyini Gelde gör
Sen heç yağışın altında şerab içen kişi gördünmü?
Senin üçün o bankda men yağışlarnan vuruşdum
Ne olduda sevgilin sen bele acımasız oldun?
Deesen mende senin kimi acımasız oldum
Kimi gülerken görsem, kimi sevdiyinden danışsa
Sinirlenib oradan uzaqlaşıram
Hele o gülen insanlar varha en çoxda onlara esebleşirem
Gülmeseler menim kimi ağlasalar olmazmı?
Bilirsenmi men o gece eve gedende yalnız yatmadım
Menim üçün ağlamağı bacaran tek qadını qucaqlayaraq yatdım
Ana bilirsenmi? O artıq yoxdur oldu ilk cümlem
Bilirsenmi hemin gece anam menim üçün ağladı
Sen heç sevgilisi oğlunu terk edi diye ağlayan ana gördünmü?
Bir meleyin göz yaşlarını göre bilmezsen sen...
Sevgilim sen bir sözle mene ELVİDA DEDİN
Amma men in sözle sene elvida deye bilmedim bilirsen.

Uzaqdan baxanda deniz mavi görünürha
Amma eslinde eline aldığında anlayırsanki mavi olmadığına
Sende bele çaşdırdın meni
Mene acı veren denizin mavi olmaması yox
Meni sevibde bilib çıxıb getmendir qelbimin sızısı.....