Emin: Atalarımız tanış olsa da, münasibətimizdə rol oynamadılar "Buna görə də, çox təəssüflənirəm”.
Müğənni-bəstəkar Emin Rusiyanın "Doroqoe udovolstvie” jurnalına müsahibə verib.

O, müğənniliyin onun uşaqlıq arzusu olduğunu deyib:
"Musiqi həyatıma biznesdən daha əvvəl - 12 yaşımda gəlib. Atam iş adamıdır, hörmətli insandır, əhatəsi genişdir. Kimdənsə asılı olmamaq, onun diqqətinə layiq olmaq istəyirdim. Öz ayaqlarım üstündə durmağa çalışırdım. Düşündüm, nə qədər ki, bunu etməyəcəm, musiqiçi olmağa haqqım yoxdur. Buna görə də, 15 yaşımda satıcılıq etməyə başladım. Bir saata 5 dollar 50 sent qazanırdım. 17 yaşımda isə mənim artıq öz biznesim var idi, gəlirim də pis deyildi. O vaxt Amerikada yaşayırdım. Məktəbi yenicə bitirmişdim, Rusiya məhsulu olan saatlar, mücrülər, digər xırda əşyalar satırdım. Mən ən önəmli kolleksiyaçılardan biri olmuşdum. Bu bir növ "e-bay" tipli idi. Həftədə 800 auksionum olurdu. Bu işə balaca qarajda başladım. Sonra bu, böyük ofisə çevrildi. İlk işimdə atam mənə dəstək olmayıb. O, heç o vaxt "e-bay" nədir, bilmirdi. Həftədə 800 hərrac keçirirdim. Mən Amerikada iqtisadiyyat, ticarət sahəsində təhsil almışam. Ona görə də, bu işləri yaxşı bacarıram”.

Emin ailənin tək oğlu olmasından təəssüfləndiyini bildirib:
"Bir bacım var. Amma qardaşım yoxdur. Buna görə də, çox təəssüflənirəm. Əgər qardaşım olsaydı, musiqi ilə məşğul olmağa daha çox vaxtım qalardı. Mən asılı olmağı sevmirəm. Gənc yaşlarımda nəsə almaq üçün mütləq atamdan pul istəməli idim. Çünki heç vaxt cibimə qoymağa pul vermirdi. 15 yaşım olanda qərar verdim ki, bir daha atamdan pul istəməyəcəm. Özüm qazanmalıyam. Sözümü tutdum və bacardım. Mənim uşaqlığım var-dövlət içində keçməyib. 12 yaşıma qədər sovet dövründə yaşamışam. Atam həmin vaxt universiteti yenicə bitirmişdi. Kiçik şirkətlərlə əməkdaşlıq edirdi. Biznesə başlayan kimi məni xaricə, ciddi bir məktəbdə oxumağa göndərdi. Səhər 8-də yuxudan durur, otağı özüm təmizləyir, bütün günü ciddi geyinir, qalstuk taxırdım. Atam məktəbimi "gestapo” adlandırır və onlardan məni "insan” etmələrini istəyirdi. Sonra Amerikada oxudum, əvvəl velosipedlə gedib-gəlirdim. Daha sonra özümə motorlu velosiped aldım. İndi atamla iş yoldaşıyıq. Biznesimizi ayırmışıq. Hərəmiz öz işimizlə məşğul oluruq”.

Oğlanları Əli və Mikayıldan danışan ifaçı onların bir-birindən çox fərqləndiyini deyib:
"Oğlanlarım beş yaş yarımlıqdırlar. Əkiz olsalar da, bir-birlərindən çox fərqlənirlər. Valideyn olmaq vacib işdir. Oğlanlarıma insani xüsusiyyətləri - ən çox da dürüstlüyü, adamlara diqqət və hörmət etməyi öyrətmək istəyirəm. Bunu ətrafında dayəsi, işçiləri, cangüdəni olan bir uşağa öyrətmək çətindir. İstədiyin hər bir şeyi ödəyən ailən olanda həqiqətlə üzləşmək bacarığını itirirsən. Oğlanlarımda bu halın baş verməsini istəmirəm. Atam müsahibələrinin birində demişdi ki, valideynlərimiz bizi böyüdəndə imkansızlığı gizlətməyə çalışırdılar. İndi isə biz onları böyüdəndə imkanlarımızı gizlədirik. Mən də bu cür davranmağa çalışıram. İnsaniyyət bütün çətinliklərin açarıdır”