Yanamamö külünü yemək Yanamamö, Venezüela və Braziliyada olan böyük bir qəbilədir. Heç bir formada müasir həyat onlara çatmamışdır və hələ də köhnə ənənələrini qorumaqdadırlar. Onlardan biri də ölülərin küllərini və sümüklərini Yanamamö dini ənənələri ölü bədənin heç bir parçasının qalmamasını əmr edər.Bu səbəbdən ötəri bir Yanamamö öldüyündə cansız bədəni yandırılar və sümükləri qırılar.Artıqlar ailə arasında paylaşılar və yeyilir.Bədənin heç bir parçasının qalmaması lazım olduğundan külləri saxlayan küp də yox edilər.
Ölünü bəsləmək Vatikan və əntiq Roma qəbiristanlıqlarında yaxın zamanda edilən qazıntılarda uzun zamandır unudulan bir ənənə ortaya çıxarıldı:Qaraçılar, ölüləriylə birlikdə yemək yeyər və hətta onları bəsləyərdilər. Məzarların bir çoxunda, qəbirin xaricindən ölünün bədəninə uzanan bir boru var. Bu boru sayəsində ölüyə şərab, bal və digər yeməklər çatdırılırdı.Qaraçı məzarlarındakı borulara bənzər cisimlər ayrıca İngiltərədə də ortaya çıxdı.Qaraçılar tez-tez ölülərinin məzarının yanında gəzinti edərdilər çünki ölən adamın da onlarla birlikdə bəsləndiyinə inanardılar.
Namai tüpürcəyi Keniya və Tanzaniya'da olan etnik bir Afrikalı qrupa aid olan bu ənənədə yoldaşlar bir-birlərini qəribə bir formada salamlayır: tüpürərək. Yeni bir körpə doğulduğunda Masai kişiləri onun üzərinə tüpürərək, pis ruhların ona yaxınlaşmasını önləyirlər.Yaşlı kəsləri salamlayarkən, bir Masai döyüşçüsü, yaşlı adama görüşməsi üçün əlini uzatmadan əvvəl ovçuna tüpürər. Bu, bir hörmət işarəsidir.
Ölüylə birlikdə yaşamaq Cənub Sulawesi, İndoneziya'da yaşayan Torajan adlı etnik qrup üçün cənazə mərasimi həyatın olduqca əhəmiyyətli parçalarından biridir və bir ailənin mərasim üçün lazımlı pulu yığması zaman ala bilər. Aylarla çəkən bu zaman ailənin ölü üzvünün bədəni geyimlərə sarılaraq evin altında bir yerdə saxlanar. Torajan'lar ölən ruhun, cənazə reallaşana qədər onlarla yaşadığına inanar. Ölən adam basdırılmağa hazır hala gəldiyində tabutu ümumiyyətlə bir mağaranın içinə yerləşdirilər və ölən adamın heykəli mağaranın girişində çölə baxar formasında yerləşdirilər.
İyomante ayini Yaponiya və Rusiya'nın müxtəlif yerlərindəki yerli qəbilələr, Ainular bir zamanlar etnik azlığı animist dini kökləriylə təsir etmişdilər. Təbiətdə olmaları səbəbiylə, insanlığı müqəddəs hesab etməsi üçün ayıları öldürmə ənənəsini inkişaf etdirmişlər. Bu ayində, mağarasında qış yuxusuna yatmış bir ana ayı seçilirdi.Balaları isə iki il boyunca bir qəfəsdə tutulurdu və bu müddətin sonunda dindarlıqlarını göstərmək üçün ‘dini ənənələrinə uyğun bir şəkildə' vəhşicə qətlə yetirilirdi. Kəndlilər ayını kəsdikdən sonra onun qanını içir və ətini yeyirdi.Öldürülən ayının kəlləsi tərs bir formada öz dərisinə sarılaraq bir nizənin təpəsinə batırılırdı.Ainular ayıların tanrı olduğuna və onların insanların arasından getdiyinə inanır.Yaponiyada bu ayin qadağan edilmiş olsa da bəzi yerlərdə davam edir.