Kürəkənə: Alacaqsan əlbəttə, mənim qızım hər şeyin ən yaxşısına layiqdir.
Gəlinə: Səbredəcəksən təbii ki, oğlum pulu asan qazanmırki?

Kürəkənə: Tərbiyəsizlik etmə, o nə sözdü danışırsan?
Gəlinə: Oğlum elə dedisə demək bir səbəbi var.

Kürəkənə: Mənim qızım hər şeyin yaxşısını bilir.
Gəlinə: Hələ cahilsən təbii ki, öyrənəcək çox şey var.

Kürəkənə: Mənim qızım əlini isti sudan soyuq suya salmaz, zərifdir qızım.
Gəlinə: Ah ah, bizim vaxtımızda işlər bu qədər asan deyildi, paltarı əlimizdə yuyurduq, indiki gənclər çox rahatdırlar.

Kürəkənə: Bir dəfə də duzlu yemək ye, nolarki?
Gəlinə: Oğlum duzsuz yemək yeyə bilməz.

Kürəkənə: Hər səhər yemək hazırlanmaya bilər, yorğun olur qızım, anlayışlı ol bir az.
Gəlinə: Səni niyə almışıq görəsən? Səhər yeməyi yemədən ər işə göndərilməz.

Kürəkənə: Qızım axşama qədər uşaqlarla məşğuldu, səndə atasısan da axşamları da sən bax uşaqlara.
Gəlinə: Kişilər evə yorğun gəlir, bizim zamanımızda ər evə gəlmədən uşaqları yatızdırardıq ki, evdə dincələ bilsin.

Kürəkənə: Niyə gec gəlirsən? Qızım evdə tək qalsın deyə vermişəm sənə?
Gəlinə: Bəzi axşamlar çıxacaqlar təbii ki, hər axşam evdə olsa ürəyi sıxılar oğlumun.

Kürəkənə: Heç olmasa həftə sonları arvad uşağı parka, restorana apar, evdə otura otura xəstə olacaq qızım.
Gəlinə: Oğlum işləyir, həftə sonu da yorğun olur dincəlməlidir əlbəttə.