Məhəbbətin birləşdirdiyini qədər ayırılarsınız bəzən...Həyat ciyərimdə batır. Sonra da nəfəs alınır, alınır da yaşamaq çətin gəlir. Ətrafım söyləyə bilmədiyim ölü cümlələrlə dolu. Gecələr çox çətin keçir. Kaş sevmək yetsə yenidən qovuşmağa. Kaş kaşkilərin içində boğulmasaydım bu qədər. Kaş bəxtimə və dilimə bu qədər dolanmasaydı bu "kaşki"ler. Necə bir kəlmədir bu "kaşki"? Əksən bitməz,əzsən ölməz. "Kaşki"ler dırnaq kimidir, kəsdikcə uzanır. Gizli utancların və gizli kədərlərin sözüdür. İtirənlərin sətir başıdır kaşki. "Kaşki"ler bir arzu olsaydı,dilek ağacına dönmüşdüm çoxdan. Kaş "yaxşıki" deyə bilsəydim.
Çox əzab çəkdim səndən sonra. Amma bir şəkildə o ağrıları müvəqqəti olaraq keyitməsini bacardım. Sonra nə oldu, bilirsən? Daha çox acıdı canım. İstəmədiklərinə uzaq durmaq asan. Amma sevdiyindən uzaqlaşmaq çox çətin inan. Herkesten,her şeydən gedirəm, bir səndə ilişib qalıram. Gözlərimdə bir yağış saxlayıram. Yağsa dayanmayacaq bilirəm. Şirin xəyallarımın acı sonu. Sən mənim bir azımı aldın gedərkən. Gün də deməyəcəyəm günlərim oldu səndən sonra. Sənsizlik səndən daha sıx sarılıb mənə.

"Məzarımın üstünə çiçəklə gelməyin, məni öldürdüyün həqiqətini dəyişdirmir. Mən sənə həyatımı verdim,sen onu başqasının zibilinə atdın"... Həyatın nə qədər qəddar olduğunu öyrədən adamın aşiq olduğumuz adamlar olması nə acı.
Yara keçər, susar, amma izlər, hər zaman danışar.

Kahraman Tazeoğlu "Simru" Kitabından.