Acı çəkməyin adını "sənsizlik" qoyublarÖzün getmisən bilirəm, amma heç olmasa özünlə apardığın məni qaytar!!!...

Səni keçmişinlə qəbul edirlərsə bu o demək deyilki o keçmişi gələcəyə daşımağa haqqın var!...

Eyni gündə dörd mövsümə şahid olmaq kimi bir şeydir bu.
Əvvəl darıxır, sonra ağlayır, axşamları küsür, gecələri çox sevirəm...

Mən indi sənsizliyin sınaqlarındayam...
Bitəndə sən belə ayaq üstdə alqışlayacaqsan...!

Və uzun müddət sonra fərqinə varmaq...
Dəyər verdiklərinin Dəyərsiz olduğunun...
İtirdiyin vaxtı hesablamaq...
Hesablayarkən yenə vaxt itirmək...
Sonu yoxdur bunun...

Mənsiz yaşamağa öyrəşdiyini görürəm...
Və Bütün xatirələrimizi, külqabına buraxılmış, öz özünə sönən bir sigaretin küllərinə bənzədirəm..

Cox insan göz yaşları kimidir..
-Sadəcə gözdən düşməyi bilirlər..

İnsan iki insanın üzünü heç vaxt unutmaz; ehtiyac anında yanında olanı, çətin zamanında yalnız buraxanı.

acı çəkməyin adını "sənsizlik" qoyublar