Əlvida birdənəm səninlə öyrəndiyim və səninlə daddığım bütün gözəlliklər üçün sağol. Ağlamağı sevməyi gözləməyi həyatı sənlə tapdım, amma səni anlamımı itirdim.

Bir gün bağçana bax, islaq bir torpaq üzərində bir çiçək açacaq. Bu çiçəyin üzərində məni unutma yazacaq.

Vəfasız sanma unutdum səni. Sevən qəlbimi tərk edən sən peşmançılıq duyub, ürəyin sızlayıb yanarsa, haradasan deyə sorarsansa əgər, bil ki, həsrətin çölündə, sürgündəyəm mən!

Heç bir zaman çıxdığın qapını çırpma, günlərin birində dönmək istəyə bilərsən.

Mən səni sevməkdən deyil əfv etməkdən bezdim!

Mən, bir insanı sevmə cəsarəti göstərdim; sən isə, bir “insan olmaq” cəsarətini belə göstərə bilmədin.

Eşq üzərində edilmiş əhdlər, qum üzərində yazılmış yazılara bənzər.

Bilirəm geri dönməyəcəksən çünki sənsizlik saatı çoxdan keçdi!

Ahımın əsintisi üşüdür səni, məndən başqasına sığına bilməzsən.

Bir görüşdən sənə ümid bağladım. Bir dəfə olsun belə əhvalın necədir deyə soruşmadım. Sevdiyimi sən gedincə anladım!

B ir gün gələr keçər bunlar. Silinər bütün xatirələr. Sən unutsan da mən unutmaram çünki unudulmaz yaşananlar.