Mən öləndə ruhuma dua yox, şeir oxuyarsız. Gülləridə sevmirəm bilirsiz, kaktus qoyarsız məzarıma. Həm solmur, həm də rəngi kəfənimə yaraşacaq. Bəlkə vəfalı bir dost gəlib kitab oxuyar mənə bəzi gecələr, torpağımı viski ilə sulayıb gedər. Tək qoyun məni, öyrəşmişəm, bilirsiz. Qorxmuram qaranlıqdan da. Yağışı onsuz da sevmişəm həmişə. Şəhər küləyi ilk dəfə üşütməz məni, onsuz da soyuq olacaq bədənim. Bu dəfə sən gələcəksən yanıma. Siqaret kötüylərindən gəldiyini biləcəm. Bağışla, qucaqlaya bilmərəm yəqin. Sən öyrəşmisən hər dəfə səni görəndə qucaqlamaqıma.Gözlərimə baxıb demədiklərini şəklimə baxıb deyəcəksən bəlkə. "Sevə bilmədim, bağışla"kimi. Səni isidən əlimi sevməyib, soyuq məzarıma toxunacaqsan. Eşidirsən? Danışmıram artıq. Bilirdim bir gün gələcəyini. Bir ölülər soyuq və səsiz olur, bir də sən. Artıq eyniyik səninlə. Tək fərqimiz var, mən hələ də ruhumla sevirəm səni, amma sən dəyişmisən, öləndən sonra sevdin məni, hamı kimi, gec oldu bir az. Canın sağ olsun, gördüyün kimi, məndə can qalmadı...