Bu romanda qarşılıqsız sevgidən bəhs edilir.Olmuş hadisədir.Qənirə Paşayeva rəfiqəsinin vəsiyyətinə görə bu məktubları çap etdirib.Rəfiqəsi Könül türk dostuna aşiq olur.O insan sənətçidir.Adı kitbada yazılmır.Son nəfəsinə kimi ona məktublar yazır.Kitabı oxuduqdan sonra qərar verdimki o məktubların bir neçəsini və bəzi hadisələri sizlə paylaşım.İnanın çox şey öyrənəcəksiniz bu hekayədən.
Bu yazdığım isə on sözlərdi. Heç düşündünüzmü, bizə sevdiyimizi xatırlamaq, unutmamaq üçün yaddaş verən Tanrı niyə onu unutmaq üçün heç nə verməyib? Bəlkə Tanrı qullarını ən zəif,ən həssas,ən ağrılı yeri olan sevgi ilə imtahana çəkir? Sevgi ilə yaratdığının ağrıya dözmünü yoxlayır?
Sevgi, sevən insana ağrını,acını da daddıracaq qədər dəlidi,çılğındı. Qəlbini yaralayan,könlünü,ruhunu ağrıdan,qürurunu darmadağın edən bir insana dünyanın ən gözəl sözünü dedirdəcək qədər güclüdü. Ölümdən başqa heç nəyə tabe olmayan dəhşətli hissdir sevgi...
Amma heç nəyə baxmayaraq, sevgidən qorxmaq lazım deyil. Onu yaşayanda,elə cənnəti yaşayır insan.Bir də ki, qorxa ya qorxma, fərqi yoxdur. Qəfil qonaq kimi, ən gözləmədiyin anında gəlirsevgi....