Səninlə gəzdiyim küçələrdən keçirdim, sanki tək deyildə səninlə gəzirdim. Oturduğumuz yerləri bəzəmişdi xəyalın. Hava da çox soyuq idi amma içimi isidirdi yalnızlıq. Hamı yağış damcılar altında harasa qaçır, mən isə zövq alırdım. Asta-asta addımlarla zamanın axarına qarışırdım.
Qulağımda qulaqcıq QaraQan deyirdi:
Yaddaşım səni basdırmır hələ ki sağsan
Bacarmıram,Gizlətmirəm,Utanmıram
Peşman deyiləm ettiylərimə ama sən peşmansan
Amma yoxsan.
Ən çox lazım olan anda sən yoxsan
Sənsiz azadlıqda zindan sən yoxsan
Sən yoxsan.
Mənim təkliyim,yaralarım,dərdlərim,gecələrim
Bu sətirlər damla-damla ürəyimə vururdu, göz yaşımla tökülüb üzümə düşən yağış damcılarına qarışırdı. Nə düşünə bilirdim, nə də hiss edə...
Evə tələsirdim, sanki hər kəsə mənə baxırdı. Amma onlar görmürdülər göz yaşımı. Bu sizin bildiyiniz normal bir göz yaşı deyildi,hər damla ürəyimdə fırtına yaradır. Sənli günlərimi, bıçaq kimi qəlbimə sancırdı. Beynimdə olan suallar hamısı cavabsz qalırdı. Niyə mən səni bu qədər çox sevdim? deyə...
Artıq evə çatdım qapını açıb içəri girdiyimdə öncə aynaya baxdım,axı mən başqa qızlardan fərqli olaraq aynaya baxmağı sevmirəm,çünki özümü görmək əzab verir mənə.
Bəlkədə deyəcəksiniz, niyə?
Çünki mən özümün gözlərində səni görürəm. Baxdım gözlərimə diqqətlə
Acı gördüm sənsizliyin acısını, gözlərimə diqqətlə baxanda hiss olunurdu. Gülən gözlərimdən əsər-əlamət qalmamışdı. Hər səni mənə xatırlatdıqca, yaşlarla əvəz olunurdu təbəssümüm.
Həsrət gördüm gözlərimdə elə bir həsrət ki, ucsuz-bucaqsız. Keçirdi önümdən xatirələr şirin. Gözlərimdə sevgi var idi əvəz olunmaz həm də çox əziz. Birdə Sən var idi başqası olması mümkünsüz...