Sevda və təklik nə qədər zidd qulağa təmas edincə halbuki eyni limandan qalxan iki səssiz küləkmiş. Özlərini üzləri nə zaman günəşə dönsə qorxuyla ay gəlir ağıllarına o an çünki təklik nə zaman günəşi görsə o qədər daha uzağa yıxılan dövran bir cavan kimi qorxar olmuş. Dünya bu təbiətin qanunu hərşey həmişə eyni getməz amma həmişə ağrıda getməz bilirik. Yorulan təklik çarə axtarar liman liman amma bilməz ki sevda onun kölgəsidir. Ağrıya ağrıya çarə axtararkən özünü yorğun düşər və çarəsizcə tükəndiyini hiss edər və artıq Son limana yanaştığı anlayaraq ümidlərinin və xəyallarının səfərinin sonuna gəldiyini başadüşərsən. Gəldiyi Son limandan da ilk limanda olduğu kimi sevdayla qarşılaşar və onunda bitkin tükənmiş düşdüyünü görür. Soruşar sən niyə belə sanki peşimdəki bir yel kimi. oda heç düşünmədən cavab verir;

Sən tapa bilmədiyin çarəni anca çaresizlikte taparsan hələ başadüşmədin mi sevda küləyinə qapılmış bir ürək hər hara gedərsə getsin külək olaram arxasında ona görə sevdadan xilas olma səyinə düşmə bu sənin Son limanın olar ...