O zaman neyə müqavimət göstərirdi? Ölməyi istəyirsə niyə hələ yaşayırdı?
Əslində bizim kimi o da bilmirdi bu problemin cavabını. Bəlkə də onu yenidən qazana bilərəm ümidi için idi, yaşamağı seçməsi. Çətin bir ehtimal idi bəlkə də amma hər şeyə dəyər idi.
Kimsə bilmirdi içində qopan fırtınaları, yaralandığını, gücsüz olduğunu.Dözə bilər sanırdılar halbuki o çoxdan məğlub olmuşdu. Gözyaşları yağışla birləşib sanki göl meydana gətirmişlər idi. Saçlarında sanki bir ayrılıq melodiyası gəzirdi.
Kim idi?
Niyə belə idi?
Nələr yaşamışdı həyatın və gerçəyin soyuqluğunda…
Sevginin gözəlliyini çoxdan unutmuşdu. Çox sınamışdı ondan sonra amma olmamışdı. Edə bilməmişdi.
Kim idi onu bu qədər yaralayan?
Tutula bilməyən bir üzmü yoxsa bir səsmi? 
Ondan gələcək tək bir xəbər belə çatardı yaşamasına. Onsuz da bunun üçün yaşamır idimi?
Tək bir səs hər şeyi etməsinə çatardı.
Gəl desə gəlir, öl desə ölərdi.
Yağış bir anda dinincə, əlaqələrinində bir anda belə səbəbsiz qəflətən bitməsini xatırladı.
Həyatında ilk dəfəmi sevirdi? Yox ikinci dəfə. İlkində aşiq olmuşdu amma ikinci də tutulmuşdu. Dəyişik bir sevgi idi onunki. Həm sevir həm də nifrət edə bilirdi. Ürəyində iki zidd duyğunu eyni insan üçün bəsləyə bilirdi. Həsrəti gedərək artırdı eynilə dənizin divara tündxasiyyətcə çarpması kimi həsrətləri də özünə çarparaq böyüyürdü. Buna heç cür maneə ola bilmirdi. Dəlicəsinə sevir, dəlicəsinə darıxır, dəlicəsinə qısqanır və dəlicəsinə kin eşidirdi. Bitməyən, sıx duyğular idi onun üçün. Aylardır tək başına davam etdirirdi içində bu sevdanı. Əslində o bir ölünü darıxır və sevirdi. Ölüdən heç bir fərqi olmayan bir kişiyə belə dəlicəsinə bağlana bilirdi. Ölü biriydi çünki onun nə səsini duy/eşidə bilirdi, nə özünü görə bilirdi və hər şeydən əhəmiyyətlisi bir ürəyi yox idi.
Qısa bir müddət içində onu təsir etməyi bacarmışdı. Əvvəllər fərqinə varmamışdı onu bu qədər çox sevdiyini. Güclü sanırdı özünü amma hər görüşmələrində yanan bir şam kimi əriyirdi yavaş yavaş. Sonuna qədər yanacağını düşünərkən bir küləklə sönə vermişdi şam. Çoxdan sönmüşdü də nədənsə tüstüsü bibi/hələ daha sürüyürdü. Ona məğlub olmuşdu və ona qarşı çox zəif idi. Qaranlıq çoxdan çökmüşdü amma o bibi/hələ daha eyni yerdə idi. Bu axşam bütöv ay vardı səmada və ulduzlar hər zamankindən daha parlaq idi. Halbuki o bu gözəllikləri görə bilməyəcək qədər yasda idi. Bəzən unud bu sevgini, həsrət keşikləri dayanmaq bilmirdi. Birdən qışqırmağa başladı :
"Niyə?"
Dayanmaq bilmirdi dəfələrlə qışqırdı ən sonunda yoruldu və yerə çöküb ağlamaya başladı. Hıçqıra hıçqıra, gözyaşlarına maneə ola bilmirdi. Birdən isti bir əl toxundu çiyininə. O sandı birdən və birdən döndü amma o deyildi.
"Lütfən artıq içəri girin"dedi.
Ayağa qalxdı və yavaş yavaş getməyə başladılar içəriyə doğru.
Geridə yalnız dəniz köpüklü, qollarını iki yana açmış, gəl mənə dərcəsinə bir kişi rəsmi qaldı dəlilər xəstəxanasının o təklik bağçasında…

Redakte etdi: PRETTY GİRL