Sevmək mənə heç yaraşmadı...

Sənin bir zamanlar sevdiyin insan indi hər səhvindən sonra səni daha çox xatırlamağa başlayıb. Səhvsiz hesab etdiyim mən ...Mənim həyatım, mənim düşüncələrim, mənim qürurum...Hər şey "mən”idi. Bəlkə elə səni də buna görə hər zaman özümdən uzaq tutdum. Öz dünyama sığdıra bilmədim. Kimsəni sevdama layiq bilmədim. Amma sən...Sən çox başqa oldun. Hər keçən gün uzaqdan olsa belə sənə necə bağlandığımı hiss edə bilirdim.Həmin anlarda bunu qəbul etməsəm də. Əgər indiki cəsarətim illər öncə olsaydı əminəm ki, səni itirməzdim. Ən azından sənə özünü tanıtdırma şansı verərərdim. Bəlkə də heç alınmayacaq sevda olardı amma indi kaş ki lər içində boğulmazdım. Özümü o qədər böyük, səhvsiz görmüşəm ki indi səhv seçim məni sənə hər gün bir addım daha yaxınlaşdırır. Nə qədər yaxınlaşıramsa o qədər də uzaq olduğumu da bilirəm. Bizimkisi başlamadan bitən sevda idi. İndi nə sənin məni yenidən sevəcək gücün qalıb , nə mənim sevirəm deyəcəkcəsarətim...Yalnış seçim həyatımı alt-üst etdi. Yalnız o zaman anladım. Sevmək, sevdiyinə sahib çıxmaq ürək işidir. Sevdiyini dilə gətirəcək qədər cəsarətə sahib deyilsənsə ən başdan yolundan dönəcəksən.Mən nə bu yoldan dönə bildim, nə sevdama sahib çıxa bildim....Sənə nə dost ola bildim, nə də ... Həyat budur...İndi sənsizliklə yaxın dost olmuşam. Sevməkmənə heç yaraşmadı ...