Sənsizliyin ağrısını haradan biləcəksən ki! Sən heç sevginədir bilmədin ki!
Hər səhər bəlkilərlə oyandınmı heç? Hanı "bəlkə bu gün dəyişər"diləklərin oldumu heç!
Sən sevgimdən bir xəbər deyil idin! Sən sevgimin böyüklüyünü görürdün.
Çoxu zamanda sevgimin böyüklüyündən qorxurdun!
Sən də hər kəs kimi sevginin insana hər şeyi etdirə biləcəyini düşünürdün!
Mən sənin məni sevə bilmə ehtimalını sevdim!
Hanı "bəlkə"dedim! Bəlkə o saymaz ürək bir gün dəyərimianlar dedim.
Bir gün O xəstəlikli ürəyinə Dərman olaraq məni qəbul etməyini gözlədim!
Gözləyişimin susqunluğu iti qışqırıqlara çevrildi!
Məndən başqa heçkimsə eşitmirdi! onların ağılında, ürəyində susqundum!
məndə qışqırıqlarımı susdurdum! necə olsa kimsə eşitmir deyə!
İllər ili sənə sevgimin böyüklüyü qədər, nifrətimidə böyütdüm.
O, sevgiyə necə qıydın? Necə incitdin?
Halbuki səni uzaqdan sevməyə belə razıykən, bir salamına belə möhtackən,
Sən nifrət toxumları əlavə etdin bir bahar ürəyimə'!
Onlar çoxdan fidan verdi ürəyimdə. Səndən çox şeymi istəmişdim?
İnsan olan eləməzdikii!Bunu bilmədim!...
susqunluğumun adı yox!
Gözləyişimin çarəsi yox!
Sənsizliyin dərmanı yox!
İNSAN OLMANIN DÜSTURU YOX!
Bunu çox gec anladım. Gecdə olsa məni bu qorxulu yuxudan oyandırdığın üçün təşəkkür edirəm
İmkansız sevgilim! Yenə də hər şeyə baxmayaraq səni sevəcəyəm!....
Redakte etdi: PRETTY_GIRL