Bəzən istər "gözlə məni" deyər.. Bəzən də "gözləmə həyatına davam et" deyər... Bu gözləmə deməyinin ardında bir gözlənilmə istəyi vardır həmişə... Nədənsə hər kəs biri tərəfindən gözlənilməyi çox istər. Gözlənilməyi çox istiyər ya da birinin həyatında həmişə var olmağı bilməkdir gözəl olan.
Və hər qalan ürəyindəki ağrısıyla "gözləyəcəyəm" deyər. Dönməyəcəyini bilə-bilə... Gəlməyəcəyini bilə-bilə... Sevməyəcəyini bilə-bilə... Və gözləyər... Ta ki bir gün artıq ümidlər kəsilib yolların tamamilə ayrı olduğu fərq edilənə qədər...
Və başlar keşkələr peşmanlıqlar... Və sorğulama zamanı gəlir özünüz tərəfindən... Halbuki unudarsınız bir şeyi "Eşq Sorğulanmadan Yaşanmalıdır..." Amma unudarsınız bu qaydası "səbəblər və nə üçünlər" gəmirər beyninizi... Ağlamaq sizin üçün qaçınılmaz bir seçkidir. Ağlayarsınız hər şeyə və hər hadisəyə...
Baxtığınız hər yer "onda" bitər... Gördüyünüz hər şeydə "onu" axtararsınız... Aynadakı görünüşünüzdə bir əks olunma küçədəki künc başında bir qucaklaşmadır... Yağan yağışdır dənizə düşən ay iş işığıdır "o"gecələrin ayı gündüzlərin günəşidir "o"
Və son cümlələr tökülər artıq dilinizdən... Başqa tərəfindən deyə biləcəyiniz bir şey qalmamışdır çünki... Eynilə ürəyinizi sizdən götürdüyü kimi gedərkən cümlələrinizi də aparmışdır yanında... Səssizlik qalar geriyə bitən bir sevgidən... Və Ayrılıq Kəndiri qalar boyunuzda "yağlı bir ilmək kimi..."
"Səssizliyin İçində Bir Qışqırıq Qaranlığın İçində Bir İşıq Ürəkdə Bağlanmaz Bir Yaradar Artıq O".