Elə insanlar var ki,ilk tanıdığımızda bizə çox cazibəli gəlir..əlçatmaz olduqlarını düşünürük..onlar elə mükəmməl görsənir ki..
Sonra tanımağa başlayırıq..tanıdıqca uzaqlaşırıq.."Yəni bu həmin insandı?" deyirik öz-özümüzə.. elə insanlar var ki,ilk tanıyanda içimizdə onlara qarşı nifrətdən başqa heçnə olmur..amma zaman bizə göstərir ki,onlar rastımıza çıxdığı üçün biz çox şanslı insanlarıq..
Elə insanlar olur ki,yorğun zamanlarımızda tale bizi qarşılaşdırır..bizə heç bir faydası olmayacağına əmin oluruq..amma zamanla ən yaxşı dostumuza çevrilir..elə insanlar olur ki,onlarla aramızda yalnız hörmət üzərində qurulan saf bir doğmalıq olur..bəzən həmin insanlarla dalaşırıq,bəlkə..uzun müddət danışmırıq..amma bir mesajı ilə hər şeyi unudub əvvəlki münasibətinə davam edirsən..
İçində heç bir kin olmur..çünki əmin olursan ki,hər nə qədər küssəniz də onlara güvənmək olar..və bəzən həyatımızda elə insanlar olur ki,onlar nə dost olur,nə sevgili..nə də bizim üçün sıradan biri..biz bilmirik ki,içimizdə həmin insana qarşı hiss etdiyimiz şey tam olaraq nədir..onları nə saxlaya bilirik nə də getməsinə icazə veririk..bax ən pisi bu olur..