Sevgi hara yox olur?
Deyə bir gün balaca Xoşbəxtlik atasından soruşdu. Sevgi ölür,- atası cavabında balaca Xoşbəxtliyə belə deyir - oğlum, insanlar sahib olduqları şeyləri qoruyub saxlamağı bacarmırlar. Balaca Xoşbəxtlik fikrə getdi: Böyüyəndə insanlara sevib xoşbəxt olmaqları üçün kömək edəcəm. İllər ötdü, ve balaca Xoşbəxtlik böyüdü. Bu zaman o verdiyi sözü xatırladı, və bütün gücü ile insanlara kömək etməyə çalşdı. Ancaq insanlar ona qulaq asmırdı. Və buna görə də böyük Xoşbəxtlik zamanla balacalaşıb cansızlaşdı, gücünü itirdi. O bir gün tamam yox olmaqdan qorxub uğursuzluğuna çarə tapmaq üçün uzaqlara getməyi qərara aldı. Xoşbəxtlik çox getdi, az getdi bilmirdi, bir tək onu bilirdi ki, bu uzun yol boyunca o heç kəsə rast gelməmişdi. O çox yorulmuşdu və dincəlmək üçün qollu-budaqlı ağacın altında uzandı. Elə yenicə yuxuya gedirdi ki, yaxınlaşan ayaq səslərini eşidib ayağa durdu. Köhnə paltarlı, ayaqyalın və əsa ile güclə yeriyən taqətsiz qoca qarının ona yaxınlaşdığını gördü. -Yəqin çox yorulmusunuz, dincəlib özünüzə gəlmək üçün buyurun əyləşin - deyerək qarıya tərəf qaçdı. Qoca qarı taqətini itirmişdi, ayaqları qatlanıb otların üstünə yıxıldı. Bir az dincəlib özünü topladıqdan sonra yolçu öz əhvalatını Xoşbəxtliyə danışmağa başladı. - Məni belə qoca və gərəksiz hesab etmələri məni çox incidir. Axı mən hələ çox cavanam ve mənim adım Sevgidir.Sevgi sizsiiiiz?- deye Xoşbəxtlik teeccüblə soruşdu.- Axı mene Sevginin yer üzündə mövcud olan hər bir şeydən gözəl olduğunu demişdilər. Sevgi diqqətlə ona baxıb soruşdu. - Bəs sənin adın nədir? - Xoşbəxtlik. -Belə deee. Mən Xoşbəxtliyin çox yaraşıqlı olduğunu eşitmişdim, - bu sözləri deyib Sevgi güzgü çıxartdı. Güzgüdəki əksinə baxıb Sevgi hönkürtü ilə ağlamağa başladı. Xoşbəxtlik Sevginin qarşısında diz çöküb bərk-bərk ellerinden tutdu. - Həyat və zalım insanlar bizə nə edib belə? - deyib Xoşbəxtlik çox kədərləndi. - Heç nə,- Sevgi cavab verdi, - Əgər biz bir yerdə olsaq və bir-birimizin qayğısına qalsaq tez bir zamanda əvvəlki kimi cavan ve gözəl olarıq. Və həmin gün o böyük qollu-budaqlı ağacın altında Sevgi və Xoşbəxtlik heç bir zaman ayrılmamaq üçün bir-birinə söz verdilər. O zamanlardan indiye qəder kiminsə heyatından Sevgi getdikde Xoşbəxtlik də onunla birgə gedir. Onları bir-birindən ayrı təsəvvür etmək mümkün deyil. Ancaq insanlar isə hələ də bunu anlaya bilmir.