Külək bir gözəl çiçəyə rast gəlir və aşiq olur. Külək ona incə yanaşdıqca çiçək də küləyə rəng və ətirlə ifadə olunan daha böyük sevgiylə cavab verirdi. Ancaq bu küləyə az göründü və o, qərar qəbul elədi:'Əgər mən ona məhəbbətimin bütün gücünü göstərsəm, o da mene daha çox etir bexş eder.' Belelikle o, çiçeye öz mehebbetinin var qüvvesi ile üfürdü. Amma çiçek güclü ehtirasa tab getirmeyib qırıldı. Külək çox çalışdı ki, sevdiyini qaldırıb diriltsin, lakin bacarmadı. Sakitləşib sevginin incə mehi ile əsdi. Ancaq çiçək getdikce solurdu. Bu zaman külek bağırdı: -Men sənə öz mehebbetimin bütün gücünü verdim, sense sındın
Deməli sən məni sevmirdin. Lakin çiçək cavab vermədi. O ölmüşdü... Sevən bilməlidir ki, sevgini güc və ehtirasla ölçmürlər. Sevginin əsl göstəricisi nəvaziş və düşüncədir. Bir dəfə sındırmaqdansa, on dəfə səbr etmək yaxşıdır