Elə danışırsan, elə baxırsan,
Elə bil qarşında quru bir daşam.
İpək saçlarını bir vaxt oxşayan,
Elə bil hardasa mən olmamışam.

Səni dostlarımla, tanışlarımla,
Mən tanış edərdim, nə vaxtsa bir-bir.
İndi özgələri yad ehtiramla,
Deyirlər, tanış ol: nə qəribədir.

Qol - qola girərdik bu yadındadır,
Gedərdik yolumuz, arzumuz şərik.
Qolum qollarının lap yanındadır,
Toxunsa biz indi üzr istəyərik!

NƏRİMAN HƏSƏNZADƏ