Gəldin və gedirsən.Bilirdim gedəcəyini həmdə ilk gündən...

İlk dəfə həmişə səninlə olacağam dediyində belə sonumuzun xoşbəxt olmayacağını bilirdim..

Eşq budur deyəsən...

Necəki həyatıma daxil olanda sənə gəlmə deyə bilmədim ele indidə getmə deyə bilmirəm...

Necəki bəzən yuxuda qışqırırsan,kömək çağırırsan amma səsini eşidən olmur...

Bax indi mənim də səsimi sən eşitmirsən...

Heyif...

bəlkədə günah mənimdi...

Çünki mən bir ömrü səninlə keçirdiyim günlərə sığdırmaq istədim...

Başdan alınmayacağını bilə-bilə...

Amma yenə inandım...

Dedim bəlkə də möcüzə olar...

Bəlkə də mən özümü səndə tapdım və səninlə də yox olmaq istədim...

Əslində əzizim bilirsən sən məndən uzaqlaşdın...

Günbəgün..

Anbaan...

Elə hey uzaqlaşdın elə...

Lap bir gəminin limandan uzaqlaşıb anba an gözdən itdiyi kimi...

Yenə susdum...

Yenə düşündüm bəlkə...

Amma artıq ele bir zaman gəldi ki, sevgimiz can verirdi..

Məndə ona əzab verməmək üçün getdim...

Əlvida dedim...

Bəlkə də bəs idi mənə yalan olduğunu bilərək verdiyin sözlərlə yaşamaq..

Bir az da olsa eşqi səninlə dadmaq...

Bəlkədə bilirdim amma imkansıza inanmışdım...

Bəlkə də heç dadmadığım həyəcanı səninlə yaşamaq istəyi varlığıma hakim kəsildi...

Və məhz buna görə bütün inandığlarımı,bildiklərimi heçə saydım...

Həyatım indi sənə əlvida deyən mən olsam da,gedən mən olsam da...

Elə ürəyində səni aparan da mənəm...

Bəlkədə əfsanə olmaq istədim...

Canım bəlkə də sən bilmirsən,ya da bilib fikir vermirsən...

Məncə həmişə əsl sevgini yaşayanlar qovuşmurlar...

Və əfsanə olurlar...

Elə bizim sevgimiz də əfsanə oldu...

Bəlkədə səni heç tanımamaqdansa...

Heç səni sənlə yaşamamaqdansa qısa bir müddət də olsa sənin olmaq mənə bəs etdi və indi ...

Bütün cəsarətimi toplayıb etiraf edirəm....

SəNi SeViRəM..