Mərifət, o getdi deyə, sevgini bitirmək deyildir, o getsə belə, onu hələdə sevmək və hələdə yolunu gözləməyi bilməkdir..

Dünyanı bu vəziyyətə gətirən nədir, bilirsənmi? Yarım işlər, yarım söhbətlər, yarım günahlar, yarım yaxşılıqlardır. Sən sonuna qədər get...

Doğurdan da məhəbbətsiz bir həyat ölü həyata bənzəyir və belə ömrün elə bir anı çatır ki, insan həbsxanalardan, işdən, hər şeydən bezir, nə vaxtsa sevdiyi bir şəxsi arzulamağa başlayır, ürəyi mehribanlıq həsrəti ilə yanır.

Ölü aparan maşınları bəzəmək kimidir yoxluğun, Hər nə qədər gözəl olsada "ÖLÜM" daşıyır.

Çox şey istəmirəm...sadəcə səninlə qarşılaşdığımda arxaya baxarkən sənin də arxana baxdığını görmək...

Əvvəlcə hərşeyi qaraya rəngləmək lazımdır , Sonra qurumasını gözləyib ağ hərflərlə yeni bir hekayə yazmaq lazımdır...

Heç kim istəmir ki, sən xoşbəxtlikdən küçədə rəqs edəsən. Heç kim istəmir ki, sən ürəkdən güləsən. Gülüş səsi eşidən kimi qonşu tələsik divarı döyür : "Səs eləməyin!"

Lazım olan vaxtda istədiklərimi söyləyə bilmədim. Söyləməyə qərar verdiyimdə, kimsə qalmamışdı. Adına qürur deyin, qorxaqlıq deyin, amma siz etməyin...

Bir insanı itirmək həmişə ağır olur.....Xüsusilə də

"O" hər zaman yanında olacağına söz vermişdisə...

Ölmək üçün vücudumuzu gəmirən bir xərçəng

hüceyrəsinə ehtiyacımız yoxdur,

İnsan kədərdən də ölə bilər.

Halbuki, gün qara, sabahlar hüzün və gecələr ola bildiyi qədər uzun və sənsizdir..

Sevib ama ağlamayanlar " Mən sevmişəm " deməsin...

İnsan yalnız xəyal etdiyində hər şey istədiyi kimi olur bu qədər mənasızdı yaşam...

İnsanların güvənilməyəcək bir varlıq olduqunu bildiyimiz halda yenə güvənirik sonrası isə qəlb qırqınlığı. Gəlin bundan sonra heç kimə güvənməyək desəm xeyri yoxdu yenədə eyni şey...

Basdırılmış duyğuların üstündə gül yox, həmişə tikan bitər...

"Xoş gəldin"lə başlayan həyat "ruhuna fatihə" ilə bitir...

"Yalnız sən" olacaqsan demişdin... Düz demişdin axırda "Yalnız olan" elə mən oldum...

Susqunluğuma bir çarə tap sevgili dayanmır artıq ürəyim...

Heç kim düşünüb sevməz çünki bir də baxar ki, aşiqdir...

Qarşımda heyatdan bezmiş biri dayanmışdı... Baxdım Gözlərinə... Toxunmaq istədim ona... Əlim aynaya dəydi...

Nə qəribədir bu xoşbəxtlik!!! Getsə gedər, çağırsan gəlməz gəlsə də qalmaz, qalsa da dərman olmaz...

Bir gün olmayacam... Və mütləq bu cümləm ağlına gələcək... - ``Məni Peşmanlıqla Xatırlama!``

Ölmək üçün doğulmuşdur ya insan;

Ona görə hər yağış sonrası torpaq qoxusunu sevər...

Həyatdı deyib keçmə. İçində səni sevənlər də sevmiyənlər də mənim olsun deyənlər də var...

Həmişə istədik... Heç Vaxt Olmadı...