Sevmək… Sevdiyin nəfəs ala bilirsə nəfəs ala bilməkdir.
Sevmək… Sevdiyindən ayrı keçirdiyin hər anın sənə, vücudunun hər yerinə eyni anda iynə batırılır kimisə iztirab olaraq geri qayıtması və sənin bunu nə ruh nə də bədən olaraq daşıya bilməməndir.
Sevmək… Axmaqlıq olduğunu bildiyin halda, incə bir kol qədər belə olmayan ümidin arxasında qaçmaq, özünü, həyatını, gələcəyini, hər şeyini o ümidə indeksləməkdir.
Sevmək... Sevirəm dediyin andan etibarən sözünün arxasında sonuna qədər dayana bilməkdir..
Sevmək.. Sevdiyindən başqasını gözünün görməməsi. Qəlbinin sənin səsini eşitməsidir.
Sevmək.. Sevdiyin qəlbinə hər xəncər batırdığında o xəncəri çıxarıb ona geri verə bilməkdir ki, sənə təkrar batıra bilsin. Ürəyin dəlik-deşik olduğu zaman belə dayandığın nöqtədən bir addım geriyə atmamaq və hər şeyə rəğmən əvvəlcə can deməməkdir.
Sevmək… Sahib olduğunu zənn etdiyini bütün dəyərlərin sənin üzərinə indiyə qədər yapışan iğrəti təlim olduğunu anlamaqdır.
Sevmək… Özünü yadlamaqdır, gözə ala bildiklərinə təəccüblənməkdir.
Sevmək… Sevdiyində özünü itirməkdir. Sevmək… Sevdiyində özünü sıfırlamaqdır.
Deyirsəne, Mən Sən ola bilsəm… Sən mən olduğunda Sevə biləcəksən!