Qarşımdasan indi...
Mene baxmasan da oradasan, görürem seni.
Ah menim sevdasında eqoist, üreyinde möhkem sevdiyim.
Üreyime basdırdım sözlerimi, cesed torbası oldu üreyim.
Tıxandığım o an,
Elimi hara qoyacağımı bilmediyim o an,
Ağlımdan o qeder çox şey keçdi ki, teqib ede bilmedim.
Ellerim boşluqda, men darda qaldım.
Ellerim buz kimi, men harda qaldım.
Bir simfoniya vardı qulağımda çalınan,
bitdi artıq hamısı...
Küncüme çekildim, o hemişe qaldığım küncüme.
Baxış bucağım müeyyen oldu yene.
Geride qalan, ardından baxar gedenlerin.
Bir meltem olacaq küleyim de qalmadı menim.
Dağlara deydim her defe esende.
Yollara söydüm her gedişinde.
Demişdim sene xatırlasan:
"Ehemiyyetli olan "zamana buraxmaq" deyil,
"zamanla buraxmamaqdır.."
İndi mene, keçen o zamanın unudulmaz sancısı qalar.
Getdiyim eger mensem, söyle mene kimden getdim?
Sende yoxdum onsuz da men, men yene mende bitdim...