Bir varmış . Bir yoxmuş . ƏsLində hər şey varmış . Sevgi, dosTLuq , sədaqəT yoxmuş . Çox sevən bir gənc əsLində heç seviLmədən Tərk ediLənmiş . ƏsLində hekayə beLə başLamışdı . Bir gün rəfiqəsi AysunLa birLikdə gəzinTiyə çıxmışdı Nigar ... Sırf o Təsadüf oLmasaydı , qarşıLaşmayacaqdı onu yerLə bir edən , sevgisini qəLbindən aLıb yerə çırpıb parça – parça edən bəyLə . DondurmaLar yeyiLmiş , şəkiLLər də çəkiLmişdi . Hər şey hazır idi . Lakin hansısa bir qüvvə onu kafedən çıxmamağa vadar edirdi sanki . BəLkə eşq ? BəLkə qisməT ? BəLkə də məhəbbəT ... SükuT vardı . SəssizLikdən quLaq baTırdı . Lakin sükuTu pozub Nigarın qəLbində soLmuş bağçaya ümid verən o səs eşidiLdi anidən . " Xanım , boyunbağınız … ” Nigar çevriLib ürkək baxışLarı iLə oğLanın üzünə baxdı . Bu üz ona nəyi isə başa saLmışdı . Nə eTməLi oLduğunu bilmirdi əsLində . Öz özünə bunu eTməLiyəm doğru oLan budu deyirdi . Amma oLdumu ? ƏLbəTTə ki oLmadı . O TeLefon nömrəsini aLdı . SağoLLaşıb kafedən çıxdıLar . ƏsLində iLk baxışdan sevgiyə inanmırdı onu görənə qədər ... Sanki güLüşündə kəpənəkLər uçurdu . Amma kəpənəkLər ... Çünki güLüşünün ömrü az oLacaqdı . Xəbərsiz idi oLacaqLardan ... İLk zəngi Nigar eTmişdi . Kaşki eTməz oLaydı . İndiyə kimi heç kimi beLə dərindən sevməmişdi çünki ... GünLər günLəri əvəz edirdi . XoşbəxTLikdən uçurdu Nigar .. Sevdiyinə Toxunmanın gözəLLikLərini anLayırdı arTıq . Gün keçdikcə daha çox sevirdi onu . Amma seviLmirdi ... Xəbəri beLə yox idi isTifadə ediLdiyindən . Yusif üçün onu sevən qızLardan fərqi yox idi Nigarın . Sıradan biri idi onun üçün . Və o gün gəLib çaTmışdı . ZəngLər kəsiLmiş , cavabsız ismarıcLar yaranmışdı . Tərk ediLdiyini biLmək isTəmirdi . Amma hər şey biTmiş , hər kəs dağıLmış bir yana geTmişdi . O sadəcə uzaTmaLarı oynayırdı sanki .. Lakin qəbuL eTmək isTəmirdi . Çünki onu çox sevirdi . Amma gün keçdikcə daha çox soLurdu güLüşü ..." QəLbimin üstündəki bu ağrıLıq məni öLdürür . QəLbim quruyur . QəLbim bu kədərdən quruyur ... Daha neçə əLvida gizLi həyaTımda . Yenə gedənin arxasından əL saLLayan mən oLacam ... Nə bir şeyLər eTməyə , nə də dinLəməyə gücüm var arTıq . ETdiyim Tək şey özümü səssizLiyə basdırmaq . Tək bacardığım ... Göz yaşLarımın süzüLməsinə icazə vermək ... ”
Sonra durdu oTurduğu yerdən . SiLdi göz yaşLarını . HönkürTüsünü kəsdi . Yığdı büTün parçaLarını oTağın 4 küncündən . Bir parça çaTmırdı . O parça sevdiyi idi . Yığdı büTün qırıqLarını sərdi önünə . Biri əLinə baTdı . QanaTdı … BəLkə də xəyanəT eTmişdi sevdiyi .
" DosTum , yox . ETməz . Etməmişdir . ETməz yəni ... Yəni o qədər də eTməz cümLəsinu qurduracaq qədər çarəsiz eTdin məni , sevdiyim . SərhədLərimi aşmaq isTəmişdin sadəcə amma o sərhədLəri kəşf edə biLəcək qədər gücLü deyiLdin gənc adam . UnuTdum səni . Çünki xaTırLanmağa məndə heç nə qoymadın . İLk öncə iLk gördüyümdə nə geyindiyini , sonra iLk əLimi TuTuşunu , iLk gəzdiyimiz yay çimərLikLərini və s. ... UnuduLdun gənc adam . Bizi ayıran öLüm deyiLdi ən çox buna yazıq gənc adam . Və sənə də yazıq . Bir daha bu qədər seviLməyəcəksən ... Heç bu qədər Tək parça , eyni zamanda özümdən qopmuş və dünya içində var oLduğumu hiss eTməmişdim . ”
 
 
Yazar: Bəkirova Ləman (A).