Eşq: ağrısı çəkmək də qarşındakını xoşbəxt etməkdir.

Mən kimi hansı ürək yandı. Mən kimi dərindən yaralandı. Mən kimi səni kimlər sevdi. Mən kimi canından imtina etdi.
Bəlkə eşq, sevgilini qazanmağı deyil, anda özünü itirməyi tələb edir.

Dilin eşqi şərh etməsi gözəldir, amma dilə gəlməyən eşq daha gözəldir.
Kainatın ən soyuq yeri eşqə cavab verməyənin ürəyidir. Və orada yalnız eşqinə qarşılıq tapa bilməyənlər üşüyər.

Axmağam: çünki canın nə vaxt istəsə o zaman gəldin və mən sənə əsla yox deyə bilmədim.

Onun necə yatdığını izləmək üçün bütün yuxularımdan imtina edə bilərəm.
Məsafələrin bir əhəmiyyəti yox. Varlığım yoxluğuna aşiq.

Sən damla damla sev. Mən yığıb göl etməsini bilərəm!

Mən oldum olanı bir səni sevdim! Kim nə deyirsə desin, ünvanım ürəyin.

Bir dəfə mənim gözümdən baxsansa özünə Qibləni içində axtararsan.

Məsələ ilk fikirdə aşiq olmaq deyil, hər fikirdə aşiq olmaqdır.

Mən sənin nə yarın, nədə canın mən sənin nə sevdiyin, nə baharın mən sənin bəlkə vecinə deyiləm, amma sən mənim sən mənim nəfəsimsən.

Sənin olana sahib çıxmazsansa, sənin olana sahib çıxarlar və sənə də itirdiklərini geridən izləmək qalar!

Elə bir sevərsən ki, daha əli əlinə dəymədən, nəzər dəyər.

Hər şeyin üstünə gəldiyi filan yox. Yalnız sənin çox üstünə düşdüyün şeylər var.!