Qaranlığımda boğuluram mən..Çarəsiz,kimsəsiz,hər kəsdən uzag...Bədbəxtliyimlə üzləşirəm mən bitmədən...Səhərlərə məcburi göz açan axşamları bütün dərdləri ağlına gəlib əzab çəkən biriyəm mən..Düzəlmir nə etsəm düzəlmir..Düzələ bilmaz..Xoşbəxtlik sözü mənə yaraşmır,dilimə belə..Sadəcə bəzən çalışıram xoşbəxtlikçün ama sonra boşa olduğunu anlıyıram və əl çəkirəm..Alınmır çünki,..Öyrəşmişəm mənPessimistliyimə,Neqativliyimə,Aqressivliyimə...Hələ çoxları məni xoşbəxt oldugumu sanır çünki qıragdan elə görünürəm..Nə bilsinlər içimin od tutub yandığını??Bilmirlər..Bilməylərini də istəmirəm dogrusu..Belə xoşdu mənə..Yavaş-yavaş başa düşürəm dünyanın dəyərsiz,maragsız oldugunu..Bəlkə də maraglıdı ama mənçün zəhərdi!!Onsuz Həyat bir oyundur. Biz də bu oyunun bir parçası və öz həyatımızdakı oyunun baş qəhrəmanları :-) Mən də bir qəhrəmanam öz hekayəmdə.....Əslində hekayə deməy olmaz buna daha çox Roman olar ,faciəvi bir Roman..Və Romanımın adı "QARANLIĞIM"...! bu qədər...sadəcə sizinlə qaranlıqımı bölüşmək istədim.