Kimsə axdardığını tapmadı sevgidə.Ya yarım qaldığ ikimizə,ya çox gəldik birbirimizə.
Aşiq olmağ isdədiklərimizlə aşiq olduğlarımız birbirini tutmadı.Kimimiz olanla kifayətləndi,kimimiz kifayətlənmədi öz yalnızlığıyla belə.Birazda cəsarətdi əslində sevgi.Qəlbindəkiləri gizlədməməkdir.Və qəbullanmağdır olana da,olmayacağ olana da.Eşqlə soyunmuşsan əgər yorğun bir həyatın içində,gözə almalıydın gətirərkən götürəcəklərini.Əsla unudma quşa azadlığ verən qanadlarıdırsa,onu dusdağ edən ayağlarıdır.Bunu bilməli və cəsarətlə qəbullanmalıdır insan.Cəsarət sevginin yelkənidir sevgili...Yox o cəsarət səndə!Qorxaxsan sən!Mənim sənin qədər qorxağ olmağa cəsarətim yox.